...
Özledim be sevgili. Biz olduğumuz günleri özledim, gözlerimin içine bakıp “en değerlim” dediğin günleri özledim… Üstünden bunca zaman geçti ama olmuyor işte, unutulmuyor. Çok zor geliyor bana sensizlik, bak hala alışamadım yokluğuna. Neden yoksun? Neden hala canım yanıyor? Neden beni sensiz bıraktın sevgili? Ben seni çok sevmiştim oysaki…
Şimdi yoksun ya hani, ben sana sadece uzaktan bakıyorum. En çok da bu koyuyor bana, bu kadar yakınken en uzaksın sen. Seni hiç tanımamış gibi davranmak çok zor. Seni gördüğümde bile içim titriyor, anlıyor musun? Sen beni hiç anladın mı, beni hiç sevdin mi sevgili?
Senin yüzünden neler yaptım, farkında mısın? Farkındasın tabi ya… Senin yüzünden dememeliyim belki de, kendi aptallığım bu benim. Doğum günümde bana verdiğin hediyeyi hatırlıyor musun? O fotoğraflar… Aklımdan çıkmıyor hala, kalbim acıyor sevgili. Seni unutmak istedim ben, çok uğraştım, gözümü kör ettin, önümü göremedim. Hani sen bana dedin ya “gerçekten sevseydin unutmak istemezdin beni” bu cümlen beynimde yankılanıyor o günden beri. Haklıydın belki, ama canım çok yanıyordu, dayanamıyordum, hislerim mantığımın önüne bir duvar örmüştü adeta. Bunu yaptığımda unutacağım sandım, acılarım son bulacak sandım ama olmadı. Sen benim unutulmazımmışsın sevgili. Ben böyle söylüyorum da anlayamazsın ki sen beni, beni kimse anlayamaz. Bak hala canım yanıyor, umrunda mı? Sen inatla canımı yakmaya çalışıyorsun ya da yaptıklarının farkında bile değilsin.
Herkesi seninle karşılaştırmaktan bıktım, rüyalarıma girmenden bıktım, her yerde karşıma çıkmandan bıktım… Beni çok yordun be sevgili, buna bir son verir misin artık? Biliyor musun, geceleri uyumadan önce dua ediyorum hep, en azından rüyalarımda rahat olayım diye, uykularım bölünmesin diye. Ama olmuyor işte, her gece rüyalarımdan ağlayarak uyanıyorum ben. Yokluğuna hala alışamadım ama buna alışırım zamanla belki.
Biz çok eksik bittik be sevgili. Sen yanlış zamanda ve yanlış yerde karşıma çıkan tek doğrumdun. Belli mi olur, belki bir gün seninle yeniden karşılaşırız, doğru zamanda ve doğru yerde. Sahi bizi tamamlamak için döner misin ki? Ama aynı acıları tekrar yaşayacak gücüm kalmadı benim. Ben bu satırları yazıyorum da sana, okuyacak mısın? Belki haberin bile olmaz, belki de daha fazlasını merak edersin. Bende bunlar gibi binlerce satır var, yazmakla bitmiyor ki içimdekiler. Neyse en iyisi bu satırlarla daha da boğmayayım seni. Umarım bunları okuma fırsatın olur ya da okuyanlar söyler sana.
Kendine iyi bak sevgili, doğru zamanda ve doğru yerde görüşmek üzere…