NORMAL vs ANORMAL
İnsanlık ilk zamandan bu yana hep kendini ifade etmeye çalışmıştır. Daha o zaman insanoğlu mağaralara resimler çizmiş, kesmemiş, tiyatronun temeli olan taklitlere başlamış sonra yazıyı icad etmiş sonra ''bu yazının düzü çok ruhsuz'' demiş şiir diye bir şey yazmış sonra kamera video vs. insan devam durmamış devam etmiş ama hiç biri bizi tatmin etmemiş.
Bazılarımız üşenmiş kendini ifade etmek yerine başkalarının ifadelerini seçmiş. Bazen bir şarkı, bazen bir resim, bazen bir fotoğraf insana kendini hissettirir. Lakin aramızdan bazıları bu kendini bulma konusunu abartmış ve kendini o şiirlerde, şarkılarda anlatılan o insanlar olmaya çalışmış. Taklit burada devreye girmiş yeniden insanlar suratlarında maskelerle dolaşmaya başlamış. Sözde oluşturulmuş ''çakma kişiliklerini'' büsbütün sahiplenmişler. İnsanlar bununla da yetinmemiş ve ''normal'' diye bir şey çıkarmışlar ki en kötüsü. Bunun dışında yaşayan insanları '' anormal'' karşılamışlar.
İnsanlık bu ''anormalleri'' ne kadar dışlasa da bir de bakmış ki onların ruhunu anlatan onlara kişiliklerini bulduran insanlar bu ''anormaller'' olmuş. Şimdi durun bakın tarihe büyük şairler, dahiler, ressamlar, hatta büyük komutanlar bile bir zamanlar anormal karşılanmış.