Canım Kardeşim

Annesinin işi çıkması üzerine o gün kardeşine bakma görevi kendisindeydi.Daha önce kardeşine bakmıştı ama bu kadar uzun süreli olmamıştı hiç.Kahvaltıları bittikten sonra annesi iyice tembihleyip evden çıktı.Ali Kerem'i önce yedirmeyi düşünüyordu daha sonra dışarı çıkaracaktı.Ali Kerem'i mama sandalyesine koyduktan sonra annesinin daha önceden hazırlamış olduğu mamayı dolaptan aldı ve sıcak suyla karıştırdı.Mamayı bitirdikten sonra Ali Kerem'in keyfi yerine gelmeye başladı. Doymuştu, tabii ki gülecekti.Ama ablasının burnuna kötü kokular gelmeye başladı.Ali Kerem'i alarak odasına götürdü.Altını değiştirmek için bezi açtı ve gördüğü manzarayla gözlerini kapatması bir oldu.Nefesini tutarak bu işlemi bitirdiğinde bebek bakmada en zor kısmın bu olduğunda karar kıldı.Ali Kerem'in yanağına sulu bir öpücük bıraktıktan sonra üstünü giydirerek güneşten faydalanması için dışarı çıkardı.Hava çok güzeldi.Parka giderken içinde büyüdüğüne dair bir his vardı.Bu his onu çok mutlu etmiş ve gururlandırmıştı.Ali Kerem'i salıncağa koyup yavaşça sallamaya başladı.Salıncak her hareket ettiğinde Ali Kerem gülücüklere boğuluyordu ve ''abla , abla '' diye bağırıyordu.Ablası da onun kadar mutluydu.Kardeşini ne kadar sevdiğini çok iyi anlıyordu.Ali Kerem'i kaydırağa da bindirdikten sonra saate baktı ve saatin geç olduğunun farkına vardı.Eve vardıklarında Ali Kerem biraz huysuzlanmıştı.Onu uyutma zamanının geldiğini anlayan ablası üstünü değiştirerek onu beşiğe yatırdı.Küçükken annesinin ona her zaman söylediği ninnniyi söylerken kardeşinin melek gibi görünen yüzünü seyrediyor ve gülümsüyordu.Ali Kerem dışarıda yorulduğundan olsa gerek hemen uykuya dalmıştı.Ablası onu odasında yalnız bırakarak kapısını kapattı ve kendini yatağa bırakarak düşüncelere daldı.

Yorum Yap