Hayata Açılan Kapı

Dost hayat denen yolda birlikte ilerlediğimiz yol arkadaşımızdır.Bu yolda önümüze çıkan engelller dostlukların bozulmasına yol açabilir. Fakat bu engelller  asla bir sınır olmamalıdır.Dost kazanmak hayatın en güzel tecrübesidir.Bu insan hayatımızı güzelleştirebileceği gibi mahvedebilir de.En önemlisi ise doğru insanı,doğru zamanda ,doğru yerde bulabilmektir.İnsan duygu sahibi bir varlıktır.Bu nedenle duygusunu paylaşmak ister.Dosta ise işte burada ihtiyaç duyulur.Her insan her anını biriyle paylaşmak ister.Bu insanı seçmek hayatımızın dönüm noktasını oluşyurabilir.Bu düşüncemi kısa bir hikaye ile pekiştirmek istiyorum.Eşi öldükten sonra bir bebeğiyle ortada kalan kadın yalnızlığını köpeğiyle paylaşıyordu.Günlerden bir gün kadın evden bebeği ve köpeği yalnız bırakarak kısa bir süre için ayrılmıştı.Geri döndüğünde içeriden ağlama ve havlama seslerini duydu.Yaklaştıkça ağlama sesi azaldı.Kadının içini korku kaplamıştı.Tam kapıdan girerken köpeğin ağzı kanlı bir şekilde dışarı çıktığını gördü.Hemen yakınındaki demir çubukla köpeği bir anlık öfkeyle öldürdü.İçeri girdiğinde bebeğin yanındaki ölmüş yılanı görünce yaptığı hatanın farkına vardı.Bir anlık öfkenin nelere ma^l olduğunu gördü.Ve bir daha hiç kimseyi ve hiçbir  olayı tam olarak anlamadan karaar vermemeye ant içti.Bu hikayeden de anlaşılacağı gibi dost kaybedildiği zaman dönüşü olmayan bir unsurdur.Dostsuz insan dişsiz tarağa, yapraksız ağaca benzer.

Yorum Yap