YALAN
Bir gün bir yerlerde bir yalan vücut bulur
Utanır doğmaya güneş,utanır yıldızlar geçici parlamalardan
İçimde kıvrılıp duran acı sesssizleşir bir süre sonra
İlişir kalbimdeki terine işte o ana yalan vurur bedenimi
İzin vermez yaşamama bu hüzünle
Varsın sanırım yanımda , eski köhne koltukta
İnanmak isterim belki de ihtimallerde sınırlı hayallerde
Bir gün o yalan önü alınmaz hale gelir
Yıkar tutunmaya çalıştığım gerçeklikleri
İnandım bir kere yıkma hayallerimi
Ruhun dolaşsın bu eski sokaklarda
Ve şimdi yalan sardı ruhumu çabalar gereksiz,
Bir başıma bu karanlık nemli toprak ortasında
Varlığım yokluğum bir,bende mi yalandım
Boğuldum tüm bu yalanlar ortasında
Çek çıkar beni , sade kendin gel tüm saflığınla
Yalansız tek gerçeğim ol maskeli yüzler arasında
Durdur , bırakma beni bu mahşer ortasında.