Acı
Hepimizin canını yakan şeyler olmuştur aşk gibi, sevmek gibi mesela.Birine derinden derine bağlanmak gibi, onun için herşeyi yapmak gibi, onu herkesden çok semek gibi, onun yokluğunda kayboldum ben. Onsuz hayatta gülmüyorum artık, sevemiyorum kimseyi etrafıma bakıyorum heryerde onu görüyorum. Aslında gördüklerim o değil başka birileri ama o kadar derin ki sevgim kime baksam o, rüyalarımda, hayallerimde, yoldan geçen kişiler o . Zaman geçiyor canın yanıyor her defasında onu görüyorsun görmesen için paramparça oluyor, görsen paramparça, kafan karışık unutcam diyosun her defasında aynı kelime ama unutamıyorsunda. çünkü körü körüne bağlanmışsın, canın yanmış, ona güvenmişsin, sevmişsin günler , aylar , yıllar geçiyor ama aklından ve kalbinden tek silinmeyen odur. çünkü gerçekten sevdin onu, insanlar ondan hayır bekleme, o seni sevmiyor , unut diyorlar genelde olan tepkiler, unut demekle kimse kimseyi unutmadıki . Hayırlısı buymuş kelimesi mesela, ben onu en hayırsız haliyle bile kabul ederim. Ama yeterki gelsin sızlayan kalbimin sancısı,özlemi, ağlaması, kanaması dinsin istiyorum artık yani ben onu geri istiyorum. Çünkü ben onu körü körüne seviyorum . Bana göre aşkın çok acısı var türlü türlü hemde onu gördüğünde napıcağını bilememek gibi, sevdiğini haykıramamak gibi , gözlerinin dolması gibi bide hiç görememek var oda çok kötü onsuz çaresiz belki hiç resmi yok sadece seviyorsun özlüyorsun. Ama en zor olanı ise sevdiğini tamamen kaybetmek onsuz bir hayata başlamak olmaktır. onsuz adım atmaktır. gülememektir yarı ölü gibi hayata devam ediyor olmaktır. nefes alamamaktır , umutlarının hepsini yitirmektir kimsenin sevgisini istememektir. ben böyleyim yani ne kimseyi isterim artık nede sevmeyi...