Küçükken Öğrenmek
Herkes sen daha küçüksün, daha çok şey yaşıcaksın bunlar bişey değil hayat sana daha neler yaşatcak diyorlar.Sadece dedikleri bu, bilmiyorlarki kalbin sızısını, bilmiyorlar yaşadıklarını, en çokta neler çektiğini.Aslında hiç kimse güçlü değil ayakta duramıyor sadece gülüyorlar sırf belli etmemek için. Aslında ben herşeye gülen biriyim en ufak şeye bile çünkü gülmeyi çok özledim .Hayat beni çok küçük yaşta ağlattı . kime güvendiysem tek kaldım aslında güvenerek hata yaptım, her seferinde belki buna güvenebilirim dedim , ama yalan kimsesiz kaldığımda gerçekten kimsenin olmadığını öğrendim. Ama hep öğrendim, neden bilmiyorum hayatta çok hata yaptım her defasında yanlışlar doğru yapmamı engelleyenler vardı sanki kendimi bir çukurun ortasında buldum çıkmak çok zordu tırmanmaya çalıştığımda hep beni aşağı çeken bir kuvvet vardı.Kurtulmak istedim en çok herşeyden kaçmak istedim buralardan ama beyin önemli olan beyinden silmekti herşeyi ve beni en çokta bu zorladı . bazı acılar bazı anılar, bazı sevdiklerin, bazıları unutulmuyor silinmiyor hayat sana bu imkanı vermiyor sağına dönsen o sola dönsen o kaçsan uzaklaşsan yine karşında. bazıları hayatı çok küçük yaşta öğrenmeye başlar onlar aslında daha çok acı çekenlerdir. daha çok ağlayanlardır. ve asıl sorun herşey nasıl unutulur bu hayatta ? nasıl herşeyi takmadan hayata devam edilir ben yapamıyorum açıkcası herşeyi fazlasıyla kafama takıyorum herşeye fazlasıyla üzülüyorum . ve kaybettiğim insanları hiç bir zaman unutamıyorum...