Toprak Şehit Kokar
A'ser bir harbin ortasında,zifirde aydınlığı arıyorduk.Tüm benliğimizle bağımsızlığımıza sarılıyorduk.
Her bir karışını ne şeraitlerde almıştık halbuki.Kolay mı öyle topraktan vazgeçmek,teslim olmak mağribiye?Bağımsızlığıyla tanınan bir ırk esareti nasıl ahzedebilirdi?Kaç donanma gelirse gelsin,Fatih'in torunlarıyız biz.Gemileri karadan yürüttüğünde umud etmeyi ,İstanbul'u 41. gün fethettiğinde sabrı öğrenmiştik bir kere.Durduramazdı bizi hiçbir kuvvet.Gidecektik o cepheye.Hakkıyla cihad edecektik.Gerekirse kemiklerimiz çatırdayacaktı mermi ağırlığından.Komutanımız için iman dolu göğsümüzü siper edecektik.Allahuekber nidaları arşı inletecekti.Kimi arkadaşına emanet edecekti anasını ,bacısını.Ciğeri sökülen bir aslan gibi kükreyecek Mehmetçik:'Yetiş ya Muhammed kitabın elden gidiyor".Yetişecekti ahir zaman peygamberi.Bırakır mıydı ümmetini orada?Cehennemi topçu ateşi bile Türk'ü durduramayacaktı..Çünkü ona kumandanı savaşmayı değil ölmeyi emretmişti.Öyle bir mücadele ruhu ki analarımız sadece çarık örmeyecek Mehmetlerimize,erkek kılığında savaşacaktı da.Kimisi de Şerife bacı gibi soğuktan donacaktı mermi taşırken.Ama bağımsızlığımız bizim olacaktı,İslam bizim olacak,vatan yine Türk yurdu olarak kalacaktı.
Öyle bir ahval ki ölüm havaya karışmış.Onu bir nefes gibi içimize çekerdik.Yangın yeriydi ortalık.Sağanak sağanak kafa, kol bacak yağıyordu taburlara.Son sözleri şehadet olurdu askerimin.Son arzusu beni kıbleye çevir olurdu.Öyle bir İman ki tertemiz giyinip kendi cenaze namazını kılmış gençlerden bahsediyorum.Tertemiz çıkmak için Yaradan'ın huzuruna.Siz zaten kanınızla yıkanmştınız,tertemizdiniz.
Yağmurdan sonra topra niye güzel kokar şimdi anlıyorum.Toprak Şehid kokar ,Şehid.