Aşka Davet
Yürüyordum yine,
Sessiz, yorgun ve çaresiz.
Kalp atışlarım fazlasıyla yavaş.
İlerde bir cadde var,
Oldukça kalabalık ve gürültülü .
Her yer karışık yine,
Koşuşturan insanlar,ağlayan çocuklar,
Yükselen kahkahalar, telaşlı suratlar.
Alıştım ben bu şehre.
Ama benim mekan yine ara sokaklar.
Araların terkedilmiş yorgun köşeleri,
Acı dolu ya da hissizleşmiş
Beni andıran duvarlar, binalar
Ve yalnız çocuklar.
Bakışları etkileyici hepsinin,
Fazla duygu yüklü belki de.
Ben yazarak, onlar bakarak anlatır,
Kalplerindeki birikmişleri.
Anlaşırız her türlü, anlarız biribirimizi.
Sonra geçip giderim aralarından.
Farklı yolar, farklı hayatlar
Gelir bulur yine beni.
Ben ne kadar kaçarsam
O kadar kolay bulur bedenimi.
Bıraktım artık kaçmaları,
Duruyorum yerimde
Nasılsa bulmayacak mı beni?
İşi zorlaştırmak yakışmaz bize,
Gelsin, halledelim şu işi
Ama bazen güzel gelsin,
Yormasın bu kalbi fazla.
Ah bir kalbimi teslim alsa
Söküp alsa benden
Başka bir bedene koysa
İşte o zaman derim ki
Aşk fenaymış be usta.
Bekletme beni artık,
Bir yol göster bana.
Kalıcı, daimi yollardan olsun.
Eğer gelmeyeceksen haber ver bir ara
Beni sorarsan yürüyorum ben hala.