Geliyor şimdi onsuz günler, nasıl geçecek ?
Yazsan görmeyecek, söylesen duymayacak.
Gözyaşların hep, hep ıssız köşelerde kuruyacak, yüzünde kuruyacak... Sesin soluğun kesilecek, neyin var diyecekler. Ağlayacaksın, gözyaşların düşlerini ıslatacak görmeyecekler... Neyin var diyecekler, sesin soluğun kesilecek... Duymayacaklar sessizlik feryatlarını... Kağıda kaleme sarılacaksın önce, gözyaşların ıslatacak kağıdı. Yüreğinle parçalanacak kalemin, şiirlere de avunamayacaksın... Belki içkiye sarılacaksın; anıların başlayacak bir bir silinmeye. En son kendini unutacaksın, evin yolunu bulamaz hale geleceksin. Sen, soğuk köşelerde üşürken yanacak kalbin, seni ısıtamayacak kadar küçülecek... Kalbin tamamen yok olduğunda soğuk, hislerini de donduracak sevemeyeceksin. Onca acının ardında, filmlerdeki mutlu son yerine sol yanındaki boşlukta kalbini arayan bir sen kalacaksın geriye. Bir de yalnızlığın katlanılmaz gürültüsü, kafa güzelken bile...
'Dün beni şair eden gözlerinin;
Bugün bir şiir kadar değeri yok...'
Yılmaz ÜNAL