Bir Üsküdar Vapuru
Bir Üsküdar vapuruna binmişim
Ver elini Eminönü demişim yine
Güneş, ürkek bulutların arkasında saklanmış
El sallayan insanlar el salladığıyla kalmış yalnızca
Kız Kulesi yine soğuk davranmış bana
Ben de hiç sevememişim bu şehri zaten
Bir Üsküdar vapuruna binmişim yine
Son paramla bir çay alıp güverteye oturmuşum
Deniz yine gözlerini hatırlatmış bana
Gözlerin yerine denizle avunmuşum
Martılar eşlik etmiş yolculuk boyunca
Onlar ki sokak çocuklarıdır denizin
Uzak, kuytu köşelerden uçuşup durmuşlar hep
Ve insanlar simit atmakla kalmış yalnızca
Tam haksızlık olduğunu düşünecekken
Yine düşünmekten vazgeçmişim
Bir Üsküdar vapuruna binmişim yine
Ve hayatım hep seni unutmakla geçmiş...
Atakan GÜLER