İnsanlar
İnsanlar, insanlar neden bu kadar garip? İyiyi kötüyü neden ayıramıyorlar? Neden yanlış üstüne yanlış yaparlar ki?
İnsanları anlamak gerçekten zor. Neden bu kadar çıkarcılar? Aslında insanları neden anlayamadığımı da anlamıyorum. Herkesi kendim gibi göremediğim için mi yoksa herkesi kendim gibi görmeye çalışırken kendim hata yaptığım için mi? o kadar gariptir ki kendinden başkasını düşünmeden hareket eden, yalan söyleyen, arkadan vuran, hain ve en tehlikeli hayvandır insan. İnsan denen varlık o kadar çirkeftir ki hırs uğrunu çıkar uğrunu asla yapmam dedikleri şeyleri yapar ve bundan zevk alır. Yakın dediklerini saçma sapan, incir çekirdeğini doldurmayacak nedenlerden dolayı arkasından vurup kalbini kırar insan. Ve insan hiçbir zaman ders almaz. Çok pişman olur ama ders almaz. Aynı hatayı tekrar tekrar yapar. Kötüyü fark edemez bazen bu yüzden hataya sürüklenir. Bazen kötülüğü fark etse de sesini çıkarmaz. Sesini çıkarmadığı gibi kötülüğü yaymaya ve bir süre sonra kötülüğün kölesi haline gelir. Oysaki insan aynı anda aşk, mutluluk gibi güzel duygularda besleyebilir. Ama bir süre sonra kin nefret insanın içini öyle bir kaplar ki tüm hücrelerine kadar yayılır ve insanı kölesi haline getirir. O zaman insan irkilir ve kendine gelir “ ne yapıyorum ben? ” bunu düşündüğünde belki de çok geçtir. İşte insan o zaman pişman olur.
Kısacası insan ne yaptığını bilmeyen, karmaşık duygular besleyen, bazen masum bazen de çok sinsi bir varlıktır. Ne yaptığını kendi bile anlamayan dipsiz bir kuyudur insan…