BÜYÜMEK İSTEMİYORUM!..
Bir Nisan sabahıydı.Dışarıda bahar yağmurlarıyla bereket yağıyor ben de onları seyre dalmış düşünüyordum.Derinlere dalmıştım okul belasına düşmeden önce günlerimi an be an hatırladım tekrar yaşıyormuşçasına heyecanlandım.Hatıralara canlı bir dönüş yapmak için fotoğraf albümümü karıştırmaya başladım.İşte elime bir fotoğraf geçti, eskice bir döşek üzerindeyim işlemeli örtüsüyle bir şeyler anımsatıyordu bu döşek ama yinede hatırlamıyorum.Önümdede en sevdiğim lezzet,tarhana çorbası var.minicik ellerimle tombul yanaklarım arasındaki gözlerime bakılırsa epey mutluyum, keşke hep öyle kalabilsem.Fotoğrafları karıştırmaya devam ediyorum elime annem ve babamın henüz yeni evliyken çekilmiş bir fotoğrafları geçiyor.Heyt be! diyorum.Babamın saçlarına bak, şimdi onlardan eser yok.Düşünmekten diyorum, çok düşünmekten.Anamın yüzü şimdiye nazaran daha canlı.Ee kolay değil benim gibi bir çocuğu büyütmek, annemin şaka yollu ''ömrümü yedin'' lafı biraz da gerçekti sanki...Neyse ben fotoğrafları karıştırmaya devam ediyorum.Elime gülümseten yeni bir fotoğraf geliyor.Zannedersem özgürlüğümü elimden almadan yani okula başlamadan bir iki ay önce çekilmişim.Çünkü hala o canlı gülümseme var yüzümde.Hayata daha farklı bakan gözlerin içi gülüyor.Dert yok,tasa yok.Ekmek elden su gölden yaşamaya devam eden bir tip.Sabahtan akşama kadar feleği şaşarcasına sağa sola top peşinde koşturan o özgür çocuk.Şimdi de elinde 10 yaşımdaki fotoğrafım var.Formaya bakılırsa ''EURO 2008'' senesi, ne muhteşem seneydi o.Nihat'ın golünü her izleyişimde tüylerim diken diken oluyor içimi farklı bir his kaplıyor.Fotoğrafları böylesine karıştırırkene aklımdan bir oyun geçiyor ve oyunu başlatıyorum.Her bir karedeki beni öbür kareye koyuyor,her bir beni yeni bir serüvene sokuyordum.Kim bilir belki de bende şuan karesi değiştirilmiş bir benin serüvenini yaşıyordum...