Anlık Yaşam
Mezun oluyoruz elimize verilen bir belge dört yıl verdiğimiz emeklerin , çabaların , uyumadan çalıştığımız yazılıların , "hocam bir puan daha verir misiniz " cümlesinin karşılığı ya da onca stresin , performansların , baş ağrılarının , bütün bu yorgunluklarımızın , bir kağıt parçası simgesi . O minicik şey bizim tam 4 senemize eşit . Ve gireceğimiz bir sınavda bütün hayatımız bir kalemin ucundaki minicik , gözle görülünce hiçbir anlamı olmayan daireler içinde saklı .Zaten her şey tek bir andan sonra olmaz mı ani kararlar , ani kazalar , ani bir tesadüf , bir söz , bir duygu ...Hayatımız aniden yaşanmıyor mu zaten . Tek bir belgeyle mezun oluyoruz . Her sabah okula gidip gördüğün arkadaşların, aşinası olduğun okul yolu , kitaplar tüm bunlar bi anda değişiyor . Kitapların değişmesine her türlü alışılır ama ya arkadaşlıkların ? Onca yıldır aynı sınıfta hatta aynı sırada oturduğun kişinin bir çırpıda senden uzaklaşması artık eskisi gibi bir ortam yakalayamayacak olduğunu bilmen yıllar sonra yapılan lise buluşmalarında sadece anılar yeniden canlanır ama aynı duygular tekrar yaşanıyormuş gibi geri gelir mi ? Bu duygular da anlık değil mi ? Lise çağındaki kadar yoğun olmicak belki de duygularımız, belki de bu kadar dolu dolu yaşamaya ne vaktimiz ne de enerjimiz kalmayacak . Hiçbir şey ilk yaşandığı gibi olmaz da zaten .
Söylemesi ne kadar da kolay . Aslında mezun oldum cümlesini biraz daha ayrıntılarıyla incelersek ; artık belli bir süreliğine erken kalkmak zorunda değilsin , her sabah sevmediğin insanların yüzünü görmek zorunda değilsin , her zaman sevdiğin ailenden saydığın onca insanın yüzünü görmek zorunda da değilsin , heyecanlanacak veya beraber gülebileceğin toplu bir otam da olmayacak benimsediğin. .Kısacası hiçbir şey eskisi gibi olmayacak . Sen eskisi gibi olmayacaksın . Ve sen bunları düşünürken yenirine yeni 9. sınıflar yeni 12 ler gelir ve bu döngü bu şekilde devam eder ...