DÜŞÜN AMA KENDİNİ DE
Bazen insan ne yapması gerektiğini şaşırıyor. Yani her şey birbirine karışıyor. Olmaması gereken yerde olmaması gereken düşünceler; olmaması gereken kişi ya da kişiler... ama '' Dur! '' demek lazım. Kolay mı? Hayır! Gerekli mi? Evet! Yapabiliyor muyum? Ya da yapabiliyor muyuz? Ben sizin yerinize cevap veremem ama kendi adıma cevap vereyim: '' Kısmen!'' Kısmen, çünkü ben ne kadar gereksiz şeylerden uzak durmak istesem de olmuyor. En gerekli yerde, en gereksiz kişiye ya da kişilere takılıyor aklım.Mesela dersteysem zaten bu konulardan soyutlanmam tüm dersi alıyor.
Bulunduğumuz ortam başarıyı getirmemizi istiyor. Başarıyı elde etmek için ise gereksizlerden ve zamansızlıklardan kurtulmalıyız. Kendimize vakit ayıralım mesela. Biz derslerden,sorumluluklarımızdan kendimize vakit ayıramıyoruz. Sorunlarını çözmek için, oturup düşünmek için kendine vakit ayıran çok az insan vardır. Muhasebe yapmak, düşünmek,kendimizi yargılamak için vakte ihtiyacımız var. Biz kendimize bu hakkı tanımıyoruz. Oysa ki buna buna ihtiyacımız var. Bu da bir ihtiyaç. İhtiyaç ve kendimize karşı sorumluluk. Biz her sorumluluğa koşmak istiyoruz. En çok istediğimiz şey başarı. Başarı ama başarmak için kendimize tamir olanağı sunmuyoruz. Başarması gereken kişiler kendimiziz ama kendimize bunu yapabilmek için gerekli malzemeleri vermiyoruz.
Bugün oturup kendimizi düşünelim. Kendimize yoğunlaşalım. Ayırdığımız zaman bitince sanki bir düğmeye basıp da kapatıyormuş gibi sorunlarımızı kapatalım. Böylece zamanla sorunlarımız tüm hayatımıza yayılmayacak ve mutluluk gelecek. Ardından da BAŞARI...