SON

• Yazar: FEYZA NUR KUZU
• 06-04-2014

  Rüzgar saçlarımın arasında gezinirken ellerimin arasındaki demir korkuluğu daha fazla sıktım. Temiz havayı içime çektim. Hayatımın en berbat gününe merhaba diyen güneş ufukta göründü. Gözlerimi kapattım ve güneşin sıcaklığını hissetmeye çalıştım. Ama gözlerimi korkuyla açmak zorunda kaldım çünkü her seferinde gözümün önüne gelen görüntüleri engelleyemiyordum. Ahşap parkenin üzerinde yatan kanlı bedeni nasıl silebilirdim ki hafızamdan.

 Yanaklarımdaki yaşların ıslaklığını hissettiğimde hıçkırığımı içimde tutmak için çabaladım. Dudaklarımın arasından küçük bir çığlığın çıkmasına izin verdim. Yetmiyordu işte. Hiçbir çığlık içimde yanan yangını söndüremezdi ki. Hiçbir çığlık yaptıklarımı unutturamazdı bana. Hiçbir çığlık öz kızımı öldürmemi unutturamazdı...

  Daha 3 yaşına yeni basmıştı oysa. Yemyeşil gözleri ve bukleli saçlarıyla kızım, hayatımın aşkıydı. Hayata tutunma sebebimdi. O kadar masum, o kadar günahsız, o kadar küçüktü ki…

 Geçen yıl Ayrışmamış Şizofreni teşhisi konuldu bana. Hayatımın yarısının bir yalan üstüne kurulu olduğunu öğrendim. Önce uzun bir süre kabullenemedim. Çok uzun bir süre.

  Dün gece yarısından sonra bir kabusla uyandım. Kan ter içinde kalmış yüzümü yıkamak için lavaboya yöneldim. Soğuk suyu yüzüme çarptım defalarca. Hiç düşünmedim, ne yapmak üzere olduğumun farkına bile varamadım.

 Yavaşça kızımın odasının kapısını araladım. Yatağında mışıl mışıl uyuyan minik bedeni kucakladım. Aşağı kata inen merdivenlerin önüne geldiğimde durdum. Kucağımda hala derin nefeslerle uyuyan kızıma baktım. Ama öylesine ruhsuz bir bakıştı ki bu. Ve sonra kollarımı uzattım. Kucağımdaki miniğin ellerimin arasından kaymasına izin verdim.

 Miniğimin zemine hızla çarpmasını izledim. Düşüşü sanki 1 yıl sürdü. Evin içinde yankılanan o sesi duyduğumda gözlerimi kapattım hızla. Yere çöktüm ve gözyaşlarımın yanaklarımdan akmasına izin verdim.

  Ve şimdi buradayım. Masmavi sulara bakıp hayatının son dakikasını geçiren bir evlat katiliyim. Hayatındaki tek güzel şeyi yok eden bir psikopatım. Küçük bir çocuğa kıyan bir caniyim. Benden daha çok ölmeyi hak eden birini düşünemiyorum. Keşke daha önce yapsaydım, daha önce gelseydim bu köprüye. O zamanlar korkuyordum. Şimdi hiçbir şey hissedemiyorum. Sadece kurtulmak istiyorum.

 İki hareketle korkuluğun diğer tarafına geçtim. Artık önümde bir engel yoktu. Kafamı öne doğru eğdim. Soğuk suya bakarken derin bir nefes daha aldım. Son bir nefes. Kendimi derin sulara bıraktım sonra…