MAĞARADAN KURTULUŞ
Kapıyı sertçe çarparak dışarı çıktı.O kadar kızgındı ki dışarıdaki fırtınayı unutmuştu.Koşmaya başladı öyle ki durmak istemiyor gücünün son damlasına kadar koşmak istiyordu.En sonunda yavaşlayıp arkasına baktı.İşte sonunda uzaklaşmıştı dertlerinden ve sorunlarından.Üşümüştü ve fırtına yüzünden hiçbir şey göremiyordu.Koluyla yüzünü soğuktan koruyarak karların içinde bata çıka zorlukla ilerlemeye başladı.Fırtına yerini tipiye bırakmıştı.Bir anda ayağı kaydı ve kendi boşlukta hissetti.O anda sanki başka sorunu yokmuş gibi birde şimdi bunun sırası mı diye düşündü ve aşağıya doğru yuvarlanmaya başladı.Tek yapabildiği suratını koruyabilmekti.Sonra birden karşısına eski anıları geldi ve hızlıca geçmeye başladı sevdiği kişilerle tartışarak onları kırdığını hatırladı.Ve sonra gözlerini açtı.Bayılmış ve hayal görmüş olduğunu fark etti. Elini cebine attı ve telefonunu aradı fakat telefonunu almadığını hatırladı.Eline gelen tek şey el feneri oldu.Bacaklarını neredeyse hissedemiyordu.Yukarı baktı ve düştüğü yeri gördü.Oraya çıkmasının imkansız olduğunu düşündü.Etrafına bakındı ve biraz uzakta bir mağara olduğunu gördü.Mağaranın önüne gittiğinde buraya girmekten başka bir şansı olmadığını fark etti.İçeri girmesi gerekiyordu fakat içerisi zifiri karanlıktı.Cebinden fenerini çıkarıp mağaranın içine doğru ilerlemeye başladı.İlerlerken hala sinirliydi ve kendi kendine söylenip duruyordu.Neden suç başkasında değil de kendisinde olacaktı ki.Bu şekilde bir saat kadar ilerledi.En sonunda büyükçe bir odaya vardı etrafta paslanmış alet veya ona benzeyen bir sürü eşya vardı.Burası savaş zamanında kullanılan bir sığınaktı.Böyle yerlerin farlığını daha önceden duymuştu.Etrafta işine yarayabilecek herhangi bir şey var mı diye bakmaya başladı.Daha sonra bir kutu kibrit buldu.Birden kafasını bir şeye çarptı ve ıslak kayaların üzerine düştü.Kafasını çarptığı şeyin bir dikit olduğunu gördü.Ve birden irkilerek geriye doğru sıçradı.Gördüğü şey bir iskeletti,bir kayanın üzerinde oturmuş ve kafasını mağaranın duvarına dayamıştı.Her ne kadar ürkmüşse de iskelete bir daha baktı.Her halde ölmüş bir asker diye düşündü.Onu biraz daha inceledi ve kafasının üstündeki kayanın üstüne kazınmış bir harita gördü.Hemen cebinden kağıt kalem çıkarıp haritayı hemen çizdi.Haritayı biraz daha incelediğinde mağarada ikinci bir çıkış olduğunu gördü.Mağaraya ve iskelete son bir kez daha bakıp ilerlemeye devam etti.Daha 15 dakika olmuştu ki fener yanıp sönmeye başladı ve sonra tamamen söndü.Tam artık şansının kalmadığını düşünmüştü ki aklına bulduğu kibrit kutusu geldi.El yordamıyla bir tanesini yaktı ve ilerlemeye başladı.Birden aklına yine sorunları geldi.Evde karısıyla kavga ettiği için bu hale geldiğini düşünüp sinirlenmeye başladı.Fakat tartıştıkları konuyu düşündüğünde ne kadar saçmaydı diye düşündü halbuki eşi onun için endişelendiği için tartışmıştı onunla.Kendini şimdi suçlu hissediyordu.Kibrit elini yakmaya başladığını hissedince yere atıp yeni bir kibrit yakmıştı.Kızıyla yaptığı tartışmayı hatırladı.Kendisini dinlemediği ve yaptığı yanlışlar yüzünden onunla tartışmıştı.Fakat belki de onu anlamıyordu.Belki de yaptığı hataları kendi kendine fark etmeli ve sorunlarını kendi çözmeliydi.Tüm bunları düşünürken kibritinin söndüğünü fark etti ve yeni bir tane daha yaktı.Kızıyla ilgili düşünürken kendi gençliğini ve ailesi ile yaşadığı sorunları hatırladı.Babası onu azarladığı zaman hissettiklerini hatırladı ve bunları düşünürken kendi yaptığı hataların farkına varmıştı.En sonunda bu kibritte söndü diyerek elini cebine attı ve kibrit kutusunu çıkardı.İçini açıp baktığında hiç kibrit kalmadığını farketti.Birdenbire buradan asla kurtulamayacağını düşünerek umutsuzluğa kapıldı.Fakat artık sorunları kalmamıştı ve huzurluydu.Yere doğru uzandı ve gözlerini kapayıp kaderini beklemeye başladı.Gözlerini açıp ileriye doğru bakınca bir ışık hüzmesini gördü.Umutla ayağa kalkıp ilerlemeye başladı.İlerledikçe umudu arttı ve en sonunda çıkışa ulaştı.Parlak ışığa gözleri alışınca ilerideki yolu ve biraz ötesindeki köyü gördü.Başarmıştı, mağaradan kurtulmuştu fakat kurtulduğu tek şey bu değildi.Sorunlara bakış açısından dolayısıyla sorunlarından da kurtulmuştu.Artık huzurlu ve mutluydu.