HAYATTAN BİR YAPBOZ
Sabah uyanınca içi huzur dolmuştu.Çünkü güneşin sımsıcak bakışı insanın içini yaşama sevinciyle dolduruyordu.İlk defa yatağından hiç zorlanmadan kalktı.İçinde sebebini bulamadığı mutluluk ile çok hızlı hareket ediyor yerinde duramıyordu.Dışarı çıktığında onu ilk karşılayan rüzgarın mırıldandığı şarkıydı.Şelaleden gelen ses ise insanı dinlendiren en güzel şırıltıydı.Kuşlar da bir koro halinde şarkı söylüyordu.Çiçekler yine en güzel kokularını etrafa saçıyordu.Arka planda ise yeşil ile mavinin mükemmel uyumu vardı.Tüm bu güzellikler içinde onun güzelliği göz ardı edilemezdi.Rüzgarın şarkısına onun sapsarı ve dalgalı saçları ritim tutuyordu.Yüzündeki gülümsemeyle inci gibi dişleri buğday tenini çok daha güzel yapıyordu.Mavi gözleri arka planın hep olması gereken bir parçasıymış gibi bir bütünlük sağlıyordu.O bu mükemmel yapbozda bir parça olmak için yaratılmıştı.