Dostlar Sofrası: Ortaokul
Hepimizin ortaokuldan kalma o kadar çok anısı vardır ki saymakla bitmez. Mesela benim hiçbir şeyle değişemeyeceğim anılarım ve arkadaşlarım oldu. Benim tabirimle gerçek manada kardeşlerim.
Öyle güzel günlerim oldu ki... Bana gel elindeki her şeyi alalım sana ortaokuldaki anılarını tekrar yaşama imkânı verelim deseler hiç düşünmeden kabul ederim. Liseye geldiğim ilk günlerde burası senin için farklı bir yer artık ortaokulu unutman lâzım dedim kendi kendime. Lisedeki hocaların ikazları doğruymuş. Artık hiçbir şey ortaokuldaki gibi olmayacak. Oradaki arkadaşlık ,oradaki kardeşlik hiçbir yerde bulunamayacak kadar değerliymiş. Ortaokulda sizi bilmem ama benim okulumda bizim için önemli olan kendimiz değil birbirimizdi. Birimize bir zarar gelmesin diye, birimize bir şey oldu diye olaya topluca müdahale ederdik. Birbirimizden vazgeçmezdik. Ümidimizi kaybettiğimiz anlarda bile, içimizden birisi öyle bir şey yapardı ki kaybolan ümitlerimiz yanında arkadaşlarıyla geri gelirdi. İşte bu benim bu okula gelmemdeki en büyük desteği sağladı. Bir fen lisesine gitsem ne olacaktı ki. Fen lisesi bana rahat bir geleceğin kapılarını aralamaktan ve bana yeni bilgiler katmak dışında fazla bir getiri sağlamazdı. Ama iyi kardeşler, iyi arkadaşlar bana hayatın gerçeklerini anlatarak değilde uygulayarak hayatın kendisiyle tanışmamı sağlayacaktı. Biliyorum bazılarınızın ortaokul anılarında okuldan kaçmak, disipline gitmek, hatta kopya çekmek yatar. Diyeceksinizki bu nasıl bir ortaokul, her şeyi kardeşliğe dostluğa bağlama diye. Sizde haklısınız böyle bir ortaokul vardı da siz mi gitmediniz.
Kısacası benim bu hayatta yaşadığım en güzel anılar ortaokulda oldu. Gerek futbol turnuvaları, gerekse yapılması gereken bir ödevi ceza almak uğruna arkadaşlarla paylaşmak.
