"Amacımız mutlak sonsuza ulaşmak! Muğlak sonsuzluğun, ancak bizim gibi yüksek soylu saygınlar sayesinde var olabileceğini, avam reellere ve buçukluk rasyonellere kanıtlamak! Sonsuza kadar itaatkar kölelerdir onlar! Biz, Üstün Saygın Sayılar Topluluğu, gücümüz ve nesebimizin aydınlığında geleceğe yürüyeceğiz! Aptal ayak takımının acınası oyunlarını alaşağı edeceğiz! Benimle misiniz? Bir kez daha haykırın ey yüksek topluluk!" -Ölene dek yanındayız! -Yüreğimiz seninle! -Çok yaşa 1! -Bağımsız Saygın Sayılar Federasyonu hayırlı uğurlu olsun! Salonda bir alkış tufanı koptu. Artık, evrensel kümenin dışında, kendi federasyonları bünyesinde uzak bir kümede yaşayacaklardı. Onlara gö...

      Toplumun en değerli parçası insan...İnsan,kurgulanmaz kurgular;anlatılmaz anlatır;yaşanmaz yaşar...                                                                                                                                                 En acısı da istekleri hiç bitmez, hep daha çok ister.Hiç doymaz, sahip olduğu hazinelerin farkına varmaz.Daha da iyisini elde etmek içi...

Yürüyordum yine, Sessiz, yorgun ve çaresiz. Kalp atışlarım fazlasıyla yavaş. İlerde bir cadde var, Oldukça kalabalık ve gürültülü      . Her yer karışık yine, Koşuşturan insanlar,ağlayan çocuklar, Yükselen kahkahalar, telaşlı suratlar. Alıştım ben bu şehre. Ama benim mekan yine ara sokaklar. Araların terkedilmiş yorgun köşeleri, Acı dolu ya da hissizleşmiş Beni andıran duvarlar, binalar Ve yalnız çocuklar. Bakışları etkileyici hepsinin, Fazla duygu yüklü belki de. Ben yazarak, onlar bakarak anlatır, Kalplerindeki birikmişleri. Anlaşırız her türlü, anlarız biribirimizi. Sonra geçip giderim aralarından....

                                                  Arkadaşlık, dostluk ya da kardeşlik mi desem?  Arkadaşlık gibi görünen,  kardeşlik kadar yakın, içten bir bağ.  Genelde  okulda tanışırız arkadaşlarımız dediğimiz; sırdaşlarımız, dert ortaklarımız, kardeşlerimizle. Bence en büyük kazancı da  budur okulların bize. Belki hayat boyu devam edecek arkadaşlıklar.                                                  Çok sıradan başlar aslında. Hemen herkesle tanışırsın. Ama içlerinden &nb...

   Hiç dalgaların köpüklerinde insan yüzü gördüğünüz oldu mu? Annenizin,babanızın, sevdiğinizin yüzünü... Farklı bakmak gerek bazen. Yani bir dalga herkes için ilk bakışta dalgadır. Önemli olan ikinci bakışta onu dalga olan özelliklerinden ayırmaktadır. Bakmak ve görmek... Dalgaya bakıp aşkı görmek, mutluluğu görmek... Bir deniz hayal edin, Karadeniz gibi olsun. Hırçın ve söz dinlemez... Bir deniz yaşatın beyninizde, maviliğine siyahlar çökmüş olsun. Rüzgar olsun, fırtına olsun. Sonra bir denize bakıp ne görebileceğinizi düşünün. Yakın kibritlerinizi ve kibritleriniz sönene kadar hayal gücünüzün derinliklerind...

   Bazen insan ne yapması gerektiğini şaşırıyor. Yani her şey birbirine karışıyor. Olmaması gereken yerde olmaması gereken düşünceler; olmaması gereken kişi ya da kişiler... ama '' Dur! '' demek lazım. Kolay mı? Hayır! Gerekli mi? Evet! Yapabiliyor muyum? Ya da yapabiliyor muyuz? Ben sizin yerinize cevap veremem ama kendi adıma cevap vereyim: '' Kısmen!'' Kısmen, çünkü ben ne kadar gereksiz şeylerden uzak durmak istesem de olmuyor. En gerekli yerde, en gereksiz kişiye ya da kişilere takılıyor aklım.Mesela dersteysem zaten bu konulardan soyutlanmam tüm dersi alıyor.    Bulunduğumuz ortam başarıyı getirmemizi istiyor. Başarıyı elde etmek için ise gereksizlerden ve zamansızlıklardan kurtulmalıyız. Ke...

  Muhtemelen saat gece 3 civarındaydı.Her yer kapkaranlık ve soğuktu.İçinden keşke bugün dışarı çıkmasaydım diye geçirdi.Etraftan garip garip sesler duyuluyordu.Sanki ağaçlar onun üzerine atlıyacakmış gibi geliyordu.Ona tek umut veren şey ayın beyaz ışığIydı.Rüzgarla birlikte çalıların hafif hafif sağa sola savrulması ve çıkan o uğultu onu daha da korkutmaya yetiyordu.Evet ne yazık ki ormanda kaybolmuştu yanında ne bir telefon ne de işin yarıyacak bir alet vardı .     Keşke arkadaşının sözünü dinleseydi ona havanın çok kötü olduğunu ve yola çıkmaması gerektiğini söylemişti , ama o aldırış etmeyip yola çıkmıştı ve korktuğu başına geldi .. kaybolmuştu .. Ne yapıcağı ha...

                     Hayır , bu sefer olamazdı. Yine mi aynı ürpertiydi ne! Firdevs kalkmak istemese de merakı korkusuna ağır basmıştı. Üstündeki yorgunu attı ve sıcak yatağından doğruldu. Hemen yatağının altına koymuş olduğu kırmızı terliklerine uzanmaya çalıştı; fakat terliklerinin yerinde olmadığını anladı. Ayaklarını soğuk parkeye koymaya razı oldu. Sanki gecenin vermiş olduğu ürperti, parkelere de yansımıştı. Işığı açmadan cama yöneldi. Gök korkunç bir şekilde kendisine bakıyordu ve sinirlenmişçesine gönderdiği her damlaya nefret yüklüyordu sanki. İşte bir şimşek daha çaktı. Firdevs irkilerek aşağı baktı. Evet, ...

                Yaşlı kadın koltuğunda gözlerini karşıya dikmiş sessizce oturuyordu. Kucağında, ellerinin altında bir fotoğraf albümü duruyordu. Elinde iki kahve ile yanına yaklaşan güzel kadın, kahveleri sehpanın üstüne koyduktan sonra hemen yan koltuğa oturdu. “ Şimdi oldu.” Dedi annesine. “Hem kahvemizi içelim, hem resimlere bakalım.”                 Yaşlı kadın kızıyla beraber kahvelerini huzur içinde hüptürürken yılların hazin ve mutlu anılarını, bir kerede toplamış  olan bu fotoğraflar yaşlı kadını ve kızını bir kez daha çiçeklerin &...

                                       -------------                                  26   Ağustos 2024 Saat 22:32            Kendisini boşlukta hissediyordu.Annesi ve babası  gizemli bir cinayete kurban gitmişti.Geriye kalan ise ablası ve yorgun bedeniydi .Elindekiler bir anne babanın yerini tutabilir miydi ki?Duygulanmıştı.İlk kez bu kadar yoğun bir duygu patlaması içindeydi.Kendi benliğinde kaybolmuştu.Yavaşça eğildi ve kaldırım...

Güneş, yakıcı suretini gösteriyordu yine bakır zirvelerin ötesinden. Buz mavisine çeviriyordu gökyüzünü yavaş yavaş koyu karanlıktan. Ağustosun başlarıydı. Sıcaktan alnına yapışmış ıslak saçlarıyla, ince ancak kuvvetli bedeniyle, açık mavi gözleri ve güneşin sabırsızca tenine huzmettiğine kanıt, hafif kırmızı kol ve bacaklarıyla sevimli bir çocuk, bahçelerindeki iki horozun da sanki anlaşmış gibi aynı anda ötmesiyle, yatağından sıçrayıverdi. Henüz altısına yeni girmişti Osman. Kendisini büyümüş ve bir o kadar da hayata hazır hissediyordu. Küçücük çocuk nereden bilebilirdi ki kaderine yazılanları. Yaşayacaklarından bihaber, küçük d&uum...

Bugün renkleri öğrendik okulda. Öğretmen, ‘Siz daha okuma yazma bilmiyorsunuz ama henüz gerek duymadığınızdan. Renkler öyle değil, öğrenmelisiniz muhakkak. Renk candır, hayattır. Renk damarlarımızdan akan kandır. Güneştir renk, denizdir, ağaçtır, kuştur. Özgürlük kadar güzel uçan bir kuştur hem de. Dünyaya yeni gelen bebeğin attığı çığlıktır kırmızı.  Bir evin bacasından çıkan dumandır gri. İnsanların da renkleri vardır sonra. Ben turkuazım mesela. Gencim ben daha çok genç. Siz de öylesiniz bence. Hepiniz de birer turkuvazsınız benim gözümde. Genç, saf...’ dedi de hepimiz ağzı açık bakakaldık. O, bizi okuma yazma bilmiyoruz zannediyor ama &o...

İlk ben doğdum. Onun ayak izleri yoktu daha toprağın üzerinde.   Havva’nın sütü yalnız benimdi. Âdem’in dizleri yalnız benim. Taze bozkır üzerindeki çiğ tanesi yolumu gözlerdi toprağa dokunmak için. Taşlar düz olur, çekilirdi ayaklarımın altından. Ağaçlar saklardı gölgeliklerini. Güneş değmezdi göl-geye, güneş bilmezdi tenimin rengini. Karıncaların yolu, benim izim. Kuşların kanadı atlas halılarım. Toprağa uzandım mı boylu boyunca yer benimdi, gök benim, ışık, renk benimdi tek benim. Neden sonra karıncalar yollarını değiştirdi. Bekledim peşimden gelmelerini, gelmediler. Sendeledim ilkin. Bir gölge aradım. Gölgelikleri ikiye bölmüş bir demet ışık. Güneşin te...

“Sessizce akıyordu başta ırmak. Sakin, umarsızca… Dökülen her bir damla ayrı şükrediyordu tanrısına. Tüm damlalar ayrı ayrı itaat ediyordu adeta. Birden sessizlik bozuldu. Kabardı su aniden; başladı çağlamaya. İlk kanı düştü günün ırmağa. Ve İzi; yine aldı alacağını insanlıktan… Karaağacın gölgesinde başlamıştı her şey. İki ayrı kalp, iki ayrı düş… İki ayrı yaşamdı sadece onları birbirinden ayıran.  Kalan hepsi aynıydı sanki. Aynı güneş doğuyordu her gün ikisinin de çaputtan düşlerinin üstüne.    Şimdi ikisi de güneşin apayrı düşlerini aydınlatması için buradalardı. Zeynep çok severdi okumayı. Ne zaman, nerede yazılı bir kağıt par&...

Saatlerdir üzerinde çalıştığım makalenin son cümlesini yazarken elektrikle-rin kesilmesiyle okkalı bir küfür salladım. İki sayfalık makalem elektriklerle birlikte karanlığa karıştı. Bir sigara yaktım, el salladım. Sigaranın ateşiyle aydınlanan burnumun ucunu seyrettim bir süre. Hayatımı anlatan bir filmde olsaydım, elimdeki sigara mozaiklenirdi. Güldüm. Ben anlatsam, bırakın roman olmayı, Cin Ali kitabı bile çıkmaz. Bir süre hayatımı anlatan filmdeki gösterişi düşündüm. Döşenen zümrütleri, yakut işlemeli perdeleri hayal ederken aniden gelen elektrik bir tokat gibi yüzüme çarptı. Manzara felaketti. Çıkarıldığı gibi etrafa fırlatılan kıyafetler, alış veriş torbaları, yatak odamd...